23/06/2020
Ter afsluiting van het blok van team 1 zijn we afgereisd naar Ameland. Dit was niet alleen om van het lekkere weer te genieten, maar ook om de laatste hand te leggen aan de fundering van project Strandrover. Om te beginnen zijn we langs geweest bij Esther Oud van de Waddencampus. Zij wist veel te vertellen over de duurzame projecten op Ameland en dat ze er naar streven om als eerste eiland 100% duurzaam te zijn. Zo heeft Ameland ook al 34 blauwe vlaggen, een internationale onderscheiding voor schone, en veilige wateren en stranden. Maar ook heeft Ameland al een 12 jarige samenwerking lopen met Entrance, het energie transitie centrum van de Hanze. Je kan meer lezen over de samenwerking van gemeente Ameland met alle bedrijven op www.duurzaamameland.nl. Voor al deze projecten moeten mensen samenwerken zegt Esther, die zelf verantwoordelijk is voor het verbinden van allerhande partijen. Volgens Esther kan project Strandrover goed terecht bij de Waddenvereneging om een start up boost en het project op poten, of wielen te krijgen. Ook had Esther kennis van bestaande initiatieven rondom het opruimen zelf, zoals bedrijf Nagtegaal dat met machines al de stranden schoonmaakt. Helaas ondervinden ze vaak problemen doordat biologisch materiaal vast komt te zitten in de zeven. Waaronder het toenemende mosdiertje, dat vermoedelijk door klimaatverandering zich kan vermenigvuldigen met overlast tot gevolg. Het opwarmen van de aarde zorgt dus ook voor complicaties bij het schoonhouden van de stranden. Maar er is ook goed nieuws, vanuit de overheid is het per 1 juli verplicht gesteld dat ook de horeca duurzame producten moet verkopen waardoor er minder plastic gebruikt, geproduceerd en in de natuur kan raken.
Juttersvereneging Ameland
De volgende stop was bij de Juttersvereneging. Na een korte voorstelronde gingen we al snel achterop de karren achter auto en quad mee het strand op. Hier zagen we met eigen ogen de verschrikking van de overtollige mosdiertjes. Ook hadden we met alle leden van de Juttersvereneging interessante gesprekken over soorten afval, hun blik op de toekomst en verwachtingen van de robot. Ze wisten ons bijvoorbeeld te vertellen dat het door ons eerder op de dag gevonden stuk afval paraffine was, het stolt in zee tot een klomp en kent sporen van snavels. Deze sporen duiden erop dat de paraffine, een bestanddeel voor voor kaarsen en uit aardolie verwonnen, aangezien wordt als voedsel. Nog een teken van hoeveel grondstoffen per vrachtschip al verloren gaan. Maar aldus de Juttersvereneging is dit vooralsnog niet verboden. De heren van de Juttersvereneging gaven ons nog advies mee vanuit hun ervaring om 3 uur na het hoogtepunt van vloed de vloedlijn op te zoeken. Dan is het strand het meest begaanbaar voor voertuigen en dus voor de Strandrover. Ook wisten we op de aangewezen vloedlijn gezamenlijk binnen vijf minuten al 9(!) stuks plastic op te sporen, van doppen tot vispluis. Ook verschilt de breedte van het strand rondom het eiland enorm, zo is bij de toeristische stranden het zodanig smal dat er alleen ‘s nachts goed opgeruimd kan worden. Opnieuw kregen we advies over de subsidies, waar hun vereniging deze weg haalde en waar wij eventueel beroep op konden doen: het fonds Mienskip Fryslân. Ook bleef hun enthousiasme voor een vooruitstrevend projects als dat van Strandrover niet onopgemerkt: ‘Ja hier wouden we al heel lang heen, dit is wel de toekomst van het jutten. De zee laat veel aanspoelen maar neemt ook weer veel mee dus het zou enorm nuttig zijn om ‘s nachts ook de vloedlijn af te gaan met een dergelijke robot. Het scheelt een heleboel moeite en zo’n robot kan ook met slecht weer rijden’ aldus Pieter Jan van de Juttersvereneging.
Tot slot wouden we nog graag iemand spreken met een achtergrond bij de gemeente van een van de eilanden voor eventueel juridisch inzicht. Hiervoor konden we terecht bij de heer Hans Kuperus, die al sinds 1981 werkzaam is bij de gemeente en zich bezighoudt met het verzamelen en verwerken van afval op het eiland. Hij zag er geen probleem in een autonome robot rond te laten rijden mits er rekening gehouden werd met de drukte van toerisme. Hans ziet een mooie gelijkenis met robotmaaiers bij sportvelden. Ook was hij voorstander van een verrijdbare homebase van de robot, ook in het kader van vandalisme bij een permanente homebase. Er is wel sterke behoefte aan dergelijke, vernieuwende initiatieven, stelt Hans. Ze ruimen het eiland al ruim 25 jaar op dezelfde manier op. Het zeven zegt hij, gebeurt naar behoefte, vooral wanneer er noorderwind is geweest want dan spoelt er veel aan. De huidige strand reinigers zijn 180cm breed en zeven zo’n 10 cm diep. Maar de zeefmatten zijn niet opgewassen tegen de mosdiertjes bevestigd ook hij. Nascheiden van het verzamelde materiaal gebeurt al wel, ondanks dat de afval afnemer van Ameland, Omrin hier enorm gespecialiseerd in is. deze nascheiding is noodzakelijk voor het efficiënt afvoeren van het afval. Hans verteld dat er namelijk rekening gehouden moet worden hoeveel, en hoe zwaar de containers zijn die per schip naar de vaste wal gaan.
